Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
8.Ochrona gruntów rolnych.
Celem jest ochrona ziemi jako środka produkcji. Celem obowiązującej ustawy z 3 lutego 1995r. O ochronie gruntów rolnych i leśnych jest ochrona produktywności ziemi, dlatego też przepisy tej ustawy mają nadrzędny charakter i wiążą zarówno właściciela (użytkownika wieczystego) nieruchomości, jak i posiadacza samoistnego, i zależnego gruntu (dzierżawcę , najemcę, dzierżyciela czy też zarządcę lub administratora).
Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych w art. 2 ust. 1 określa zakres przedmiotowy ochrony przez taksatywne ich wyliczenie.
Szczególnej ochronie ilościowej (ograniczeniom w zakresie ich przeznaczenia na cele nierolnicze) oraz jakościowej (ochronie przed degradacją i dewastacją gruntów spowodowaną zarówno działalnością
samego właściciela lub posiadacza gruntu rolnego, jak i innego podmiotu, a zwłaszcza zakładów przemysłowych) podlegają grunty:
1) określone w ewidencji gruntów jako użytki rolne,
2) pod stawami rybnymi i innymi zbiornikami wodnymi, służącymi wyłącznie dla potrzeb rolnictwa,
3) pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych budynkami mieszkalnymi oraz innymi budynkami i urządzeniami służącymi wyłącznie produkcji rolniczej oraz przetwórstwu rolno-spożywczemu,
4) pod budynkami i urządzeniami służącymi bezpośrednio do produkcji rolniczej uznanej za dział specjalny, stosownie do przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku dochodowym od osób prawnych,(uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin In vitro, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych, hodowla dżdżownic, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym).
5) parków wiejskich oraz pod zadrzewieniami i zakrzewieniami śródpolnymi, w tym również pod pasami przeciwwietrznymi i urządzeniami przeciwerozyjnymi,
6) pracowniczych ogrodów działkowych i ogrodów botanicznych,
7) pod urządzeniami: melioracji wodnych, przeciwpowodziowych i przeciwpożarowych, zaopatrzenia rolnictwa w wodę, kanalizacji oraz utylizacji ścieków i odpadów dla potrzeb rolnictwa,
8) zrekultywowane dla potrzeb rolnictwa,
9) torfowisk i oczek wodnych,
10) pod drogami dojazdowymi do gruntów rolnych.
Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych wprowadzające ochronę ilościową gruntów rolnych, określa zasady ich przeznaczania na inne cele, formułując regułę, że przeznaczenia na cele nierolnicze dokonuje się w ustaleniach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w określonym trybie tzn. po uprzednim uzyskaniu wyrażonej w formie decyzji administracyjnej, przez:
1) ministra właściwego do spraw rozwoju wsi – w odniesieniu do gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I-III, jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 0,5ha;
2) ministra właściwego do spraw środowiska lub upoważnionej przez niego osoby – w odniesieniu do gruntów leśnych stanowiących Skarbu Państwa.
3) Marszałka województwa – w odniesieniu do gruntów rolnych stanowiących:
a) użytki rolne klasy IV, jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 1ha
b) użytki rolne klas V-VI, wytworzonych z gleb pochodzenia organicznego i torfowisk, jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 1ha
c) pozostałe grunty leśne.
Zgoda na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na inne cele wyrażana jest na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta) złożony marszałkowi województwa.
Do wniosku należy dołączyć – w odniesieniu do gruntów leśnych stanowiących własność Skarbu Państwa – opinię dyrektora regionalnej dyrekcji „Lasów Państwowych”, a w odniesieniu do gruntów parków narodowych – opinię dyrektora parku. W odniesieniu do gruntów wymienionych w pkt. 1 i 2 do wniosku marszałek województwa dołącza swoją opinię i przekazuje wniosek odpowiedniemu ministrowi w terminie 30 dni od jego złożenia.
Wyłączenie gruntów z produkcji następuje na podstawie ostatecznej decyzji:
1)starosty- w odniesieniu do gruntów rolnych
2) dyrektora regionalnej dyrekcji „Lasów Państwowych” – w odniesieniu do gruntów leśnych, lub
3) dyrektora parku narodowego – jeśli to on jest organem właściwym
Wyłączenie z produkcji użytków rolnych wytworzonych z gleb pochodzenia mineralnego, zaliczonych do klas I, II, III, IIIa, IIIb, oraz użytków rolnych klas IV, IVa, IVb, V i VI wytworzonych z gleb pochodzenia organicznego, a także gruntów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2-10, oraz gruntów leśnych, przeznaczonych na cele nierolnicze i nieleśne - może nastąpić po wydaniu decyzji zezwalających na takie wyłączenie. Wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje przed uzyskaniem pozwolenia na budowę. Ustawa dopuszcza jednak wyjątek od tej reguły tzn. możliwe jest faktyczne wyłączenie gruntów z produkcji – przed wydaniem ostatecznej decyzji – w przypadku okresowego ich wyłączenia związanego z podjęciem natychmiastowych działań interwencyjnych wynikających z klęsk żywiołowych lub wypadków losowych. Nie wymaga się decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, jeżeli grunty rolne mają być użytkowane na cele leśne.
Osoba na wniosek której wydano ostateczną decyzję o wyłączeniu gruntów z produkcji, zobowiązana jest do uiszczenia:
1) jednorazowej należności
2) stałej rocznej opłaty – w przypadku trwałego wyłączenia przez 10 lat, a w przypadku nietrwałego wyłączenia – przez okres nie dłuższy niż 20 lat
3) jednorazowego odszkodowania za przedwczesny wyrąb drzewostanu- w odniesieniu do gruntów leśnych.
4) Opłaty z tytułu niewykonania obowiązku zdjęcia oraz wykorzystania na cele poprawy wartości użytkowej gruntu próchniczej warstwy gleby z gruntów klas I,II, IIIa, IIIb, III, IVa, i IV oraz torfowisk.
Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych wprowadza finansowoprawne środki stymulujące ograniczanie wyłączania gruntów z produkcji, takie jak:
1) obligatoryjne wyłączenie od obowiązku uiszczenia jednorazowej należności i stałej opłaty rocznej oraz jednorazowego odszkodowania za przedwczesny wyrąb drzewostanu, jeśli wyłączenie następuje na cele budownictwa mieszkaniowego.
a) do 0,05 ha w przypadku budynku jednorodzinnego
b) do 0,02 ha w przypadku budynku wielorodzinnego.
2) fakultatywne umorzenia całości lub części – na wniosek rady gminy – należności ,stałej opłaty rocznej oraz jednorazowej należności za przedwczesny wyrąb drzewostanu. W odniesieniu do tego świadczenia jego umorzenie może nastąpić wówczas, gdy chodzi o inwestycje o charakterze użyteczności publicznej z zakresu oświaty i wychowania, kultury, kultu religijnego oraz ochrony zdrowia i opieki społecznej, realizowanej przez samorząd terytorialny, które służą zaspokojeniu potrzeb lokalnej społeczności oraz dotyczą powiększenia bądź założenia cmentarza, jeżeli obszar gruntu podlegający wyłączeniu nie przekracza 1ha i nie ma możliwości zrealizowania inwestycji na gruncie nieobjętym ochroną
3) zwrot uiszczonej należności, jeżeli właściciel (użytkownik wieczysty) w okresie do 2 lat od otrzymania decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji zrezygnuje w całości lub części z uzyskanego prawa do wyłączenia – w terminie 3 msc. Od dnia zgłoszenia rezygnacji.
4) Jeżeli w eksploatacji zbiorników wodnych, o których mowa w ust. 1, przewiduje się udział osób wykorzystujących wodę na cele produkcji rolniczej, leśnej lub ochrony przeciwpowodziowej, zawiesza się na lat 10 uiszczenie proporcjonalnej części sumy należności i opłat rocznych. Proporcjonalną część sumy należności i opłat rocznych ustala się stosownie do udziału tych osób, określonego w dokumentacji technicznej eksploatacji zbiornika, z tym że ustalony w tej dokumentacji przepływ nienaruszalny zalicza się do eksploatacji
zbiornika dla potrzeb rolnictwa. Zawieszoną część sumy należności i opłat rocznych umarza się po upływie 10 lat.
Ochrona jakościowa związana jest przede wszystkim ze szkodliwym oddziaływaniem tych przedsięwzięć, dla których ustanawia się obszar ograniczonego użytkowania, teren górniczy oraz w związku z podejmowanymi na gruntach rolnych inwestycjami infrastrukturalnymi. Jej podstawowym celem jest ochrona walorów produkcyjnych, a w razie ich ograniczenia – ochrona praw majątkowych właściciela gruntu rolnego.
Ustawa wprowadza szczególne środki:
a)o charakterze administracyjnoprawnym
b) o charakterze cywilnoprawnym,
Dla gruntów położonych na obszarach szczególnej ochrony środowiska lub w strefach ochronnych, istniejących wokół zakładów przemysłowych, opracowuje się, na koszt odpowiedzialnych zakładów, plan gospodarowania na tych gruntach.
Projekt planu gospodarowania na gruntach, o których mowa w ust. 1, powinien określać:
1) rodzaje występujących zanieczyszczeń i ich stężenie,
2) wpływ zanieczyszczeń lub innego szkodliwego oddziaływania na istniejący sposób zagospodarowania, z ewentualnym podziałem strefy ochronnej na części,
3) aktualne kierunki produkcji roślinnej oraz wielkość tej produkcji,
4) rośliny, które mogą być uprawiane, zalecenia dotyczące ich uprawy oraz proponowany sposób ich gospodarczego wykorzystania,
5) sposób przeciwdziałania zmniejszeniu wartości użytkowej gleb,
6) spodziewany poziom globalnej produkcji rolniczej lub leśnej,
7) wykaz gospodarstw rolnych prowadzących produkcję rolniczą,
8) wysokość przewidywanych odszkodowań z tytułu obniżenia poziomu produkcji lub zmiany kierunku produkcji,
9) ewentualne obowiązki związane z prowadzeniem produkcji zwierzęcej, w tym również rybackiej,
10) ewentualne nakłady niezbędne do zmiany kierunków produkcji,
11) przewidywany obszar i koszty nabycia gruntów przez zakład przemysłowy.
W razie prowadzenia produkcji w sposób naruszający ustalenia planu, o których mowa w ust. 2 pkt 4 i 9, wójt, w porozumieniu z wojewódzkim inspektorem sanitarnym, nakazuje właścicielowi gruntów w oznaczonym terminie zniszczenie określonych upraw, przemieszczenie zwierząt poza obszar strefy ochronnej lub dokonanie ich uboju.
Wykonanie decyzji, o której mowa w ust. 5, następuje bez odszkodowania.
Jeżeli właściciel gruntów rolnych położonych na obszarze szczególnej ochrony środowiska lub w strefach ochronnych albo na obszarze ograniczonego użytkowania poniósł szkodę przez obniżenie poziomu produkcji rolniczej lub leśnej, przysługuje mu z tego tytułu odszkodowanie od zakładu przemysłowego. W przypadku obniżenia poziomu produkcji w okresie trzech lat co najmniej o jedną trzecią dotychczasowej wartości, zakład jest obowiązany, na wniosek właściciela, wykupić całość lub część tych gruntów według cen wolnorynkowych.
Jeżeli w wyniku realizacji planu zagospodarowania terenu zachodzi potrzeba zmiany kierunku produkcji rolniczej lub leśnej, zakład przemysłowy jest obowiązany zwrócić właścicielowi gruntów poniesione z tego tytułu nakłady i koszty oraz wypłacić równowartość szkód wynikłych ze zmiany kierunków produkcji
Wojewoda na tych gruntach zapewnia prowadzenie co 3 lata okresowych badań poziomu skażenia gleb i roślin. Jeżeli okresowe badania wykażą, że uzyskiwane płody nie nadają się do spożycia lub przetworzenia, kosztami badań należy obciążyć zakład przemysłowy, a skażone grunty wyłącza się z produkcji w trybie określonym w art. 11 ust. 1. Skutki tych decyzji obciążają zakład przemysłowy odpowiedzialny za skażenie.
Na żądanie właściciela gruntów wyłączonych z produkcji, zakład przemysłowy, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany nabyć te grunty wraz z budynkami i urządzeniami.
Jeżeli wyłączenie gruntów z produkcji następuje w wyniku ujemnego oddziaływania obiektów lub urządzeń należących do kilku osób, odpowiedzialność tych osób jest solidarna.
REKULTYWACJA
W celu przywrócenia utraconych wartości użytkowych gruntów rolnych, ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych określa zasady rekultywacji gruntów rolnych i wprowadza obowiązek jej realizacji.
Obowiązek rekultywacji obciąża:
1) osobę powodującą utratę lub ograniczenie wartości użytkowej gruntów,
2) starostę – w odniesieniu do gruntów położonych na obszarach rolniczej przestrzeni produkcyjnej, zdewastowanych lub zdegradowanych przez nieustalone osoby, w wyniku klęsk żywiołowych lub ruchów masowych ziemi.
3) dyrektora regionalnej dyrekcji „Lasów Państwowych” – w odniesieniu do gruntów leśnych.
4) dyrektora parku – w odniesieniu do gruntów położonych na obszarach parków narodowych.
Rekultywację i zagospodarowanie gruntów planuje się, projektuje i realizuje na wszystkich etapach działalności przemysłowej.
Rekultywację gruntów prowadzi się w miarę jak grunty te stają się zbędne całkowicie, częściowo lub na określony czas do prowadzenia działalności przemysłowej oraz kończy się w terminie do 5 lat od zaprzestania tej działalności.
Jeżeli działalność przemysłowa powodująca obowiązek rekultywacji gruntów prowadzona jest przez kilka osób, obowiązek ten ciąży na każdej z nich, odpowiednio do zakresu działalności powodującej potrzebę rekultywacji.
Na terenach przewidywanego osiadania gruntów na skutek działalności górniczej zakład przemysłowy, na wniosek właściciela, rozpoczyna rekultywację przed wystąpieniem degradacji gruntów.
9.Scalanie gruntów (ustawa z 1982)
Przez scalanie (komasację) należy rozumieć zamianę nieruchomości rozdrobnionych lub o nieprawidłowej konfiguracji, należących do różnych podmiotów i znajdujących się na określonym obszarze, w celu tworzenia korzystniejszych warunków gospodarowania w rolnictwie i leśnictwie, racjonalnego ukształtowania rozłogów, gruntów, dostosowania granic nieruchomości do systemu urządzeń melioracji wodnych, dróg oraz rzeźby terenu.
Celem scalenia gruntów jest tworzenie korzystniejszych warunków gospodarowania w rolnictwie i leśnictwie poprzez poprawę struktury obszarowej gospodarstw rolnych, lasów i gruntów leśnych, racjonalne ukształtowanie rozłogów gruntów, dostosowanie granic nieruchomości do systemu urządzeń melioracji wodnych, dróg oraz rzeźby terenu.
Scaleniem obejmuje się grunty położone w jednej lub kilku wsiach bądź w ich częściach; grunty te tworzą obszar scalenia.
2. Scaleniu nie podlegają grunty:
1) na których znajdują się zakłady górnicze i przemysłowe oraz prowadzona jest eksploatacja kopalin;
2) na których znajdują się zabytki historyczne, architektoniczne i rezerwaty przyrody;
3) użytkowane na cele gospodarki rybackiej;
4) przeznaczone na cele specjalne.
3. Grunty zabudowane mogą być scalane tylko na wniosek właściciela i pod warunkiem rozbiórki lub przeniesienia przez niego zabudowań w oznaczonym terminie, albo wyrażenia zgody na dokonanie rozliczenia wartości zabudowań w gotówce bądź w innej formie.
4. Za grunty stanowiące współwłasność można, za zgodą współwłaścicieli, wydzielić odrębne dla każdego z nich grunty odpowiadające wartości udziałów we współwłasności.
Postępowanie scaleniowe lub wymienne przeprowadza na koszt Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem art. 4 ust. 2, starosta, jako zadanie z zakresu administracji rządowej. Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do starosty w sprawach z tego zakresu jest wojewoda.
Postępowanie scaleniowe może być wszczęte na wniosek większości właścicieli gospodarstw rolnych, położonych na projektowanym obszarze scalenia, lub na wniosek właścicieli gruntów, których łączny obszar przekracza połowę powierzchni projektowanego obszaru scalenia.
Odmowa wszczęcia postępowania scaleniowego następuje w drodze decyzji starosty.
1. Postępowanie scaleniowe może być wszczęte z urzędu po uprzednim uzyskaniu opinii rady sołeckiej, a także działających na terenie danej wsi społeczno-zawodowych organizacji rolników, jeżeli:
1) grunty Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, których powierzchnia przekracza 10 % projektowanego obszaru scalenia i nie mogą być racjonalnie zagospodarowane bez scalenia;
2) ukształtowanie rozłogów gruntów na projektowanym obszarze scalenia wskutek działalności przemysłowej, przebiegu istniejących lub budowanych dróg publicznych, kolei, rurociągów naziemnych oraz zbiorników wodnych lub urządzeń melioracji wodnych zostało lub zostanie znacznie pogorszone;
2) o scalenie wystąpi z wnioskiem osoba, której grunty wymagają poprawienia rozłogu, a jednocześnie scalenie to nie pogorszy warunków gospodarowania innym uczestnikom postępowania.
Jeżeli do racjonalnego ukształtowania gruntów wchodzących w skład gospodarstw rolnych zachodzi potrzeba zmiany ich położenia w drodze wzajemnej wymiany, wymiana taka może być dokonana na zgodny wniosek właścicieli tych gruntów, a w przypadku gruntów Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa - za zgodą Agencji. Wymianą mogą być objęte również grunty z zabudowaniami.
Wymianą mogą być objęte grunty położone na terenie jednej lub kilku gmin.
W przypadku wymiany gruntów z zabudowaniami wartość budynków określa się według wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę majątkowego na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami, chyba że strony uzgodnią inne zasady rozliczeń.
Jeżeli postępowaniem scaleniowym lub wymiennym mają być objęte grunty położone na terenie dwóch lub więcej gmin, właściwy do prowadzenia postępowania jest starosta, na którego terenie działania posiada grunty największa liczba uczestników postępowania, a w razie równej ich liczby - starosta, na którego terenie działania znajduje się największy obszar gruntów obejmowanych scaleniem lub wymianą.
. Wszczęcie postępowania scaleniowego lub wymiennego następuje w drodze postanowienia starosty.
Postanowienie o wszczęciu postępowania scaleniowego lub wymiennego w szczególności powinno zawierać:
1) określenie granic i powierzchni obszaru scalenia lub wymiany gruntów;
2) wykaz uczestników scalenia lub wymiany gruntów;
3) przewidywany termin zakończenia prac scaleniowych lub wymiennych.
Postanowienie o wszczęciu postępowania scaleniowego odczytuje się na zebraniu uczestników scalenia, zwołanym przez starostę, a ponadto wywiesza się je na okres 14 dni w lokalach urzędów gmin, na których terenie są położone grunty objęte scaleniem, oraz na tablicach ogłoszeń we wsiach, których grunty tworzą obszar scalenia.
Z chwilą upływu terminu, o którym mowa w ust. 3, postanowienie o wszczęciu postępowania scaleniowego uważa się za doręczone wszystkim uczestnikom scalenia.
Postanowienie o wszczęciu postępowania wymiennego doręcza się uczestnikom wymiany na piśmie.
Na postanowienie o wszczęciu postępowania scaleniowego służy zażalenie.
. Uczestnicy scalenia lub wymiany otrzymują grunty o równej wartości szacunkowej w zamian za dotychczas posiadane; za równą wartość szacunkową uważa się również wartość o różnicy nieprzekraczającej 3 %.
W wypadkach gdy ze względów technicznych nie jest możliwe wydzielenie gruntów o równej wartości szacunkowej, stosuje się dopłaty pieniężne. Dopłaty te przysługują za różnicę wartości szacunkowej przekraczającą 3 %.
Na wniosek uczestnika scalenia lub wymiany przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w razie wydzielenia gruntów o innej wartości szacunkowej.
Wysokość dopłat ustala się według cen przyjętych przy szacowaniu gruntów objętych scaleniem lub wymianą.
Dopłaty uczestnikom scalenia są wypłacane ze środków powiatu jednorazowo, w terminie dwóch miesięcy po zakończeniu scalenia.
Uczestnik scalenia zobowiązany do dopłaty uiszcza ją w terminie dwóch miesięcy po zakończeniu scalenia, na rachunek powiatu.
Dopłaty między uczestnikami wymiany są regulowane bezpośrednio między nimi.
Na wniosek uczestników postępowania scaleniowego grunty Z...