Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ
Etyka – ( z gr. Ethikos- zwyczaj, obyczaj). Należy do nauk humanistycznych, filozoficznych; to filozofia moralności, nauka moralności (obejmuje dziedzinę decyzji i czynów człowieka oraz zespół norm i ocen moralnych obowiązujących ludzkość). Dział filozofii zajmujący się badaniem działań i postaw ludzkich oraz tworzeniem systemów myślowych, z których można wyprowadzać zasady moralne. Punktem wyjściowy zainteresowań etyki była próba wyjaśnienia czym jest: odpowiedzialność, powinność moralna, jaki jest cel, sens i wartość życia, co stanowi o szczęściu człowieka.
Etyka bada:
1.Wymiar materialny -działania ludzkie, podstawy, z których wypływają czyny, sprawców czynów.
2.Wymiar formalny- nakazy, zakazy, przyzwolenia, wartości.
Etyka dzieli się na:
a.Opisową- bada historię moralności ( jakie były zasady i jaka hierarchia wartości), społeczne uwarunkowania moralności ( jakie są relacje jednostki do społeczności)
b.Metaetyka – bada podstawy teoretyczne etyki, znaczenia orzeczeników etycznych (dobry, zły ), wartość logiczną zadań etycznych
c.Szczegółową
Synejdezjologia – dział zajmujący się sumieniem. Sumienie – pewna wewnętrzna sprawność, która pod kątem dobra i zła ocenia dany czyn, a wcześniej decyzje na podstawie tej decyzji. Ma pewną moc wiążącą.
Deontologia – zajmuje się prawem moralnym, normą moralną. Norma moralna – mówi o tym, kiedy czyn jest moralnie dobry, a kiedy moralnie zły.
Eudaimonizm – najwyższe szczęście. Dzieli się na:
[] Hedonizm – upatrywanie szczęścia w różnych uciechach, przyjemnościach cielesnych.
[] Transcendentalny – szczęście duchowe.
[] Indywidualizm (subiektywny) – szczęście indywidualne.
[] Indywidualizm (kolektywny) – szczęście dla pewnej grupy osób.
Deontonomizm – czyn jest dobry, kiedy jest zgodny z pewnym prawem.
* wolontarystyczny – robimy tak, jak powiedział Bóg; nie pytamy dlaczego mamy tak robić.
Personalizm – czyn jest moralnie dobry, kiedy ma na względzie dobro adresata czynu i podmiotu.
Aretologia – nauka o cnotach.
Eudajmonologia – nauka o szczęściu.
Aksjologia – zajmuje się wartościami:
a.prawda – jest to zgodność rzeczywistości z myślą.
b.sceptycyzm – prawda jest niepoznawalna.
c.agnostycyzm – zawieszenia swojego sądu.
d.probabilizm – prawdopodobnie można poznać prawdę.
Metaetyka – w niej znajdują się założenia antropologiczne. Próbuje odpowiedzieć na pytanie kim jest istota ludzka.
a) Homo sometius – to człowiek cielesny.
b) Homo vivens – ten, który żyje, posiada duszę.
c) Homo sapiens – człowiek myślący, posiada intelekt, rozum.
d) Homo labor – człowiek pracujący.
e) Homo viator – człowiek dążący do celu, pielgrzymuje; celu nie osiąga.
f) Homo faber – ten, który coś wytwarza.
g) Homo ludens – ciągle się bawi, jest rozrywkowy; jego celem życia jest ciągła zabawa.
Źródła etyki:
a) rozum
b) doświadczenie
c) intuicja
.
Współczesny podział teorii etycznych- ze względu na zakres obowiązywania norm moralnych:
a) teorie obiektywistyczne- zakładają, że normy etyczne mają charakter uniwersalny i można je stosować do wszystkich ludzi.
b) teorie subiektywistyczne- zakładają, że normy etyczne są wytworem poszczególnych ludzi, nie ma czegoś takiego, jak wspólne normy i każdy posługuje się swoim prywatnym systemem nakazów moralnych.
Współczesny podział teorii etycznych- ze względu na źródło pochodzenia norm moralnych.
a) Naturalizm- normy moralne wywodzą się z nauk przyrodniczych i społecznych.
b) Antynaturalizm- normy moralne wywodzą się z „góry”, od Boga.
c) Emotywizm- moralność jest jednym ze zjawisk psychologicznych. Normy moralne są efektem działania ludzkiej psychiki.
Współczesny podział teorii etycznych- ze względu na ocenę zachowań ludzi:
a) Motywizm- o moralnej ocenie danego czynu decyduje motyw. Nie można uznać czynu za słuszny lub nie, niezależnie od jego końcowego efektu, jeśli nie został podjęty z dobrą intencją.
b) Efektywizm- o moralnej ocenie danego czynu decyduje efekt. Jeśli czyn zostal dokonany bez intencji lub ze złą intencją, ale przyniósł dobry efekt, to można uznać go za moralnie słuszny.
c) Nominalizm- o moralnej ocenie danego czynu decyduje zgodnośc tego czynu z nakazami moralnymi. Ani motyw ani efekt nie mają wpływu na ocenę moralną czynu.
Bioetyka - jako dział etyki zajmuje się zagadnieniami etycznymi w biologii i medycynie. Zrzesza naukowców, lekarzy, etyków, duchownych.
Nałóg - zaburzenie sprawności woli przejawiające się w podejmowaniu szkodliwych dla organizmu decyzji, które dodatkowo są sprzeczne z logicznym myśleniem.Aborcja – termin ten oznacza dokonanie celowego, przedwczesnego, sztucznego zakończenia ciąży i usunięcie zarodka lub płodu. Sztuczne poronienie oraz przerwanie ciąży to synonimy aborcji. Aborcja polega na usunięciu przy pomocy metod farmakologicznych lub mechanicznych zarodka lub płodu z macicy, co skutkuje jego śmiercią.
Zapłodnienie In vitro - zapłodnienie pozaustrojowe. Pozaustrojowa metoda zapłodnienia komórki jajowej zastosowana po raz pierwszy w 1978 roku u człowieka, poprzez doprowadzenie do zapłodnienia komórki w warunkach laboratoryjnych, poza ciałem matki.
Kościół wobec In vitro
Kościół jednoznacznie i definitywnie odrzuca wszelkie metody sztucznego zapłodnienia. „Jeśli chodzi o życie i o godność embrionów, które powstają w wyniku procedury In vitro, większość z nich jest zamrażana na całe lata i w konsekwencji zabijana. Co dzieje się
z embrionami, które powstają w wyniku tej procedury, zwłaszcza z tzw. embrionami nadliczbowymi? W jaki sposób chroniona jest ich godność?” – pyta kościół.
Drugim powodem sprzeciwu wobec In vitro jest poczęcie dziecka poza aktem małżeńskim, co jest przeciwne naturze oraz rodzi niebezpieczeństwo myślenia o dziecku w kategoriach produktu zaspokajającego potrzebę rodzicielstwa.
Życie
To jest istotny element dyskusji etycznej i medycznej. Podobnie jak w wielu innych problemach (embrionalne komórki macierzyste, klonowanie, a przede wszystkim aborcja) trzeba rozstrzygnąć problem ludzkiej godności embrionu. Paradoksalnie technika In vitro dostarczyła zwolennikom tezy o ludzkiej godności embrionu mocnego argumentu. Mianowicie - rezultat połączenia ludzkich gamet jest samoistnym bytem posiadającym wszystkie potrzebne do bycia człowiekiem elementy biologiczne. Ludzką godność embrionu wielokrotnie podkreśla Kościół w swoim oficjalnym nauczaniu: „embrion powinien być uważany za osobę od chwili poczęcia, powinno się bronić jego integralności, troszczyć się
o niego i leczyć go w miarę możliwości jak każdą inną istotę ludzką”
Technika In vitro niewątpliwie naraża ludzkie życie na ogromne niebezpieczeństwo, a czasem wręcz zawiera działania wymierzone bezpośrednio przeciw temu życiu. Zachodzi to np.
w trakcie tzw. selektywnej aborcji - w wypadku kiedy implantacja kilku embrionów powidła się. A przede wszystkim w przypadku losu embrionów nadliczbowych. Są one zamrażane; zachowują zdolność do życia. Niejako w odpowiedzi na tę trudność w niektórych krajach,
w których prawo reguluje i dopuszcza zastosowanie technik In vitro, ogranicza się liczbę kreowanych embrionów, tak jest np. we Włoszech. Embriony nadliczbowe, które nie są wykorzystane do prokreacji - którym nie dano szansy na dalsze życie i rozwój - są wykorzystywane do rozmaitych eksperymentów naukowych. Rada Europy w „Europejskiej Konwencji Bioetycznej” mówi, że eksperymenty na embrionach mogą być przeprowadzane
z „zapewnieniem adekwatnej ochrony. Tworzenie embrionów ludzkich dla celów eksperymentalnych jest zakazane”. Z tego wniosek, że jedynym źródłem embrionów do badań eksperymentalnych jest właśnie technika In vitro.
transplantacja (z transplantare - szczepić i plantare - sadzić) - przeszczepienie narządu w całości lub części, tkanki lub komórek z jednego ciała na inne (lub w obrębie jednego ciała). Przeszczepianiem narządów zajmuje się medyczna dziedzina naukowa nazywana transplantologią.
przeszczep - komórki, (, , ) lub (, ) pobrane od dawcy, podlegające przeszczepieniu do organizmu biorcy. Niektóre tkanki i narządy mogą być konserwowane i przechowywane w tzw. bankach.
Podział przeszczepów:1. autogeniczne (autologiczne) - np.
2. izogeniczne - polegają na przeniesieniu tkanki lub narządu między osobnikami identycznymi genetycznie np.
3. allogeniczne - polegają na przeniesieniu tkanki lub narządu między osobnikami różnymi genetycznie, ale tego samego gatunku np. człowiek --> człowiek
4. ksenogeniczne (heterologiczne, ksenogenne) - polegają na przeniesieniu tkanki lub narządu między osobnikami różnego gatunku np. świnia --> człowiek
Warunki przeszczepu1. zgodność tkankowa
2. właściwy dobór dawcy i biorcy
3. zastosowanie dobrego płynu prezerwacyjnego i metody prezerwacji dla transplantu
4. odpowiednie leczenie immunosupresyjne
5. umiejętność rozpoznania i leczenia procesu narządu przez organizm biorcy
6. zapobieganie powikłaniom i ich leczenie
Transplantacja a religie w sprawie przeszczepiania narządów jest ogólnie pozytywne. Znacząca większość księży popiera tę formę leczenia. uważają, że decyzję o transplantacji narządów każdy musi podjąć sam zgodnie z własnym sumieniem. Do lat 60. uważali oni przeszczepy narządów za kwestię sumienia, czyli sprawę która podlega osądowi każdego człowieka. Od drugiej połowy lat 60. przeszczepy były traktowane (podobnie jak transfuzje krwi) jako grzech, niedopuszczalny przejaw ludożerstwa i przyczyna przeszczepu osobowości. Od poczatku lat 80. poglądy te zarzucono i wybór dotyczący przeszczepu pozostawiono każdemu wierzącemu do własnego osądu. Podczas zabiegów transplantacji narządów świadkowie Jehowy odmawiają stosowania transfuzji krwi. Według ich informacji "do tej pory ponad 90 000 lekarzy z całego świata zadeklarowało gotowość leczenia Świadków Jehowy" w ten sposób. nie wysuwa żadnych zasadniczych zarzutów co do transplantacji organów czy transfuzji krwi, a nawet określa to jako "akt heroizmu". panują sprzeczne poglądy na ten temat - jedne autorytety uważają oddanie narządów za czyn godny, inni wskazują na fakt, iż taka ingerencja sprawi, że ciało dawcy nie będzie integralne w momencie zmartwychwstania. Przeważa jednak pogląd, że gdy chodzi o ocalenie życia człowieka, przeszczepy są dozwolone.Prawne aspekty trasplantacji Następne zagadnienie skoncentrujemy się na kwestii prawnej. Polska ustawa z grudnia 1995 stanowi, że osoba zmarła jest potencjalnym dawcą dawcę tkanek i narządów o ile za życia nie wyraziła sprzeciwu. Nie wymagana jest wówczas zgoda rodziny lub bliskich osoby zmarłej. Jednak ze względów etycznych i społecznych na ogół jest przeprowadzana rozmowa z rodziną zmarłego w celu poinformowania ich o chęci pobrania narządów do przeszczepienia oraz uzyskania ich przyzwolenia. Jeśli zmarły pozostawił pisemny zapis dotyczący jego woli odnośnie pobierania narządów po śmierci, lekarze bez zastrzeżeń respektują jego decyzję. Jeśli zaś zmarły nie zostawił takiego oświadczenia rodzina na drodze sądowej może uniemożliwić pobranie narządów.Oświadczenie informujące, że wyraża się sprzeciw na pobranie narządów po śmierci można złożyć listownie lub osobiście w:
al. Jerozolimskie 87 02-001 Warszawa
na formularzu, który można otrzymać w każdym Zakładzie Opieki Zdrowotnej, Starostwie Powiatowym, każdej aptece, a także ściągnąć ze strony Poltransplantu.
Możliwe jest również sporządzenie Oświadczenia woli - dokumentu informującego o tym, że osoba zezwala na użycie organów w razie śmierci mózgowej dla celów ratowania życia innych ludzi. Sugeruje się, aby takie oświadczenie nosić zawsze przy sobie.
Zupełnie inaczej wygląda natomiast kwestia pobrania narządów od osób żywych. Jeśli taka operacja jest wymagana do uratowania komuś życia, dawcy szuka się najpierw wśród rodziny. Jeśli chcesz pomóc komuś obcemu, abyś mógł dobrowolnie, nieodpłatnie oddać jakiś narząd (którego pobranie nie zagraża życiu) zgodę musi wyrazić Sąd, biorąc pod uwagę istniejący związek emocjonalny między potencjalnym dawcą, a biorcą. W związku z tym, ze względów prawnych, na ogół możliwość ta dotyczy jedynie najbliższej rodziny. W chwili obecnej w Polsce nie ma generalnie możliwości odsprzedania narządu unaczynionego (nerka, wątroba, trzustka, płuco) obcej osobie, handel jest prawnie zakazany i zagrożony karą więzienia. Procedura sądowa nie dotyczy osób, które chcą być dawcami szpiku. W tym przypadku wyraża się chęć pozostania dawcą szpiku poprzez wypełnienie odpowiedniego formularza zgłoszeniowego i przesłanie go do Centralnego Rejestru Niespokrewnionych Dawców Szpiku i Krwi Pępowinowej (CRNDSiKP). (generalnie między 10, a 22 tygodniem ciąży), ...