scenariusze do wydruku, Pedagogika

Twoim problemem jest to, że powszechną NICOŚĆ mylisz z osobistą PUSTKĄ

10.03 Temat dnia: Mamy prawo do niewiedzy

Cele ogólne:

· zapoznanie z drukowaną literą „w” „W”,

· prezentacja pisanej litery „w”, „W”,

· doskonalenie słuchu fonematycznego,

· określenie cech spółgłoski „w”

· doskonalenie umiejętności czytania ze zrozumieniem w zakresie poznanych liter

· ćwiczenia sprawności grafomotorycznej,

· poznawanie utworów literatury dziecięcej związanych z tematem zajęć,

· doskonalenie umiejętności redagowania ustnych wypowiedzi na podany temat,

· doskonalenie umiejętności klasyfikowania przedmiotów według określonego kryterium,

· kształtowanie świadomości potrzeby ciągłego uczenia się dzieci i dorosłych,

· kształtowanie orientacji przestrzennej – doskonalenie zdolności określania kierunków w przestrzeni (prawy, lewy).

Cele operacyjne – dziecko:

· identyfikuje poznane litery z odpowiadającymi im głoskami,

· rozpoznaje graficzny obraz litery „w”, „W” i identyfikuje go z głoską „w”

· czyta wyrazy w zakresie poznanych liter,

· wypowiada się na temat treści wiersza

· określa kierunki w przestrzeni (prawy, lewy),

· rozpoznaje przedmioty wykonane ze szkła, z plastiku, drewna, papieru,

· porządkuje przedmioty według rodzaju materiału, z którego zostały wykonane,

· podejmuje próby samodzielnego rozwiązywania problemów.

Metody pracy:

· metody oparte na słowie: opowiadanie, pogadanka, opis, dyskusja;

· metody oparte na praktycznej działalności uczniów: zajęć praktycznych – praca plastyczna;

· metody oparte na obserwacji i pomiarze: pokaz;

Formy pracy na zajęciach:

· indywidualna i zbiorowa

Dodatkowe środki dydaktyczne: wiersz Juliana Tuwima „Idzie Grześ przez wieś”, ilustracje waz greckich przygotowane przez nauczyciela, ilustracje naczyń lub naczynia (np. szklany wazon, ceramiczna waza do zupy, gliniana doniczka, blaszana miska, plastikowy kubek), kartoniki do układania modeli wyrazów, przedmioty, w których nazwach jest głoska „w”, przedmioty wykonane z różnych materiałów, o różnym zapachu, kolorze, połysku, fakturze, twardości itp., worek, po jednej frotce dla każdego dziecka, lusterka.

Przebieg dnia

1. „Powitalny okrzyk” – zabawa integracyjna.

Dzieci stoją w kręgu. Na hasło nauczyciela wszyscy cichutko warczą, naśladując odgłos jadącego motoru. Nauczyciel wydaje coraz głośniejsze dźwięki, dzieci robią to samo. Na koniec wszyscy głośno krzyczą: Hej!

2.Co to za naczynie?

-Dzieci oglądają ilustracje różnych naczyń i opowiadają do czego one służą.

-Próbują rozpoznać materiały, z jakich zostały wykonane naczynia i rozmawiają na ten temat.

3. Oglądanie kolorowych zdjęć waz greckich

-Dzieci porównują ich kształt, opisują wzory geometryczne i wydarzenia na nich przedstawione, zastanawiają się, do czego mogły służyć te naczynia.

-Nauczyciel opowiada, np.: Wazy te zostały zrobione bardzo dawno temu. Są to naczynia cera miczne. Ludzie wykorzystywali je w różnych celach: przechowywali w nich płyny, służyły im do czerpania i nalewania wody, do podawania napojów; wykorzystywano je również jako naczynia toaletowe.

Nauczyciel zachęca dzieci do rozmowy na temat naczyń współcześnie wykorzystywanych przez ludzi.Nauczyciel podkreśla, że warto jest poznawać, jak żyli ludzie dawno, dawno temu, czego używali na co dzień itp., jak bardzo zmienił się świat, a co jest podobne także dziś.

4.Ćwiczenia grafomotoryczne- rysowanie po śladzie spółgłoski w zeszycie ćwiczeń.

5. Rozpoznawanie głoski w rymowance

-Prezentacja rymowanki

W Wołominie na wystawie

Wirowały wielkie pawie

Tańcowały w lewo, w prawo a

Widzowie bili brawo

Małgorzata Strzałkowska

-Dzieci klaszczą w dłonie, gdy usłyszą głoskę „w” w powtórnie prezentowanej rymowance.

-Nauka rymowanki na pamięć.

6.Zabawa ruchowa „W prawo i w lewo”. frotki – po jednej dla każdego dziecka

Dzieci zakładają frotki na przeguby prawych dłoni (dla ułatwienia rozpoznawania kierunków w przestrzeni) i ustawiają się w rzędzie na środku sali. Na hasło nauczyciela, np. 3 kroki w prawo, 2 kroki w lewo – dzieci wykonują określone czynności. Nauczyciel może wykorzystać w zabawie poznaną przez dzieci rymowankę.

7. Prezentacja wiersza Juliana Tuwima „Idzie Grześ przez wieś”.

8.Omówienie treści wiersza.

Ustalenie odpowiedzi na pytania:

– Dlaczego Grześ chodził z workiem kilka razy?

– Co powinien zrobić Grześ, aby nie wysypywał mu się piasek?

– Do kogo mógłby zwrócić się o pomoc?

– Jak uważasz, czy można gniewać się na Grzesia?

– Czy należy zadawać pytania, gdy się czegoś nie wie?

Uświadamianie dzieciom potrzeby ciągłego uczenia się.

Rozmowa na temat, czy jest możliwe, aby każdy wiedział wszystko.

9.Ustalanie cech głoski „w”

Obserwowanie w lusterkach układu narządów mowy podczas wymawiania głoski „w”.

Ustalanie cech głoski „w”: spółgłoska, dźwięczna, trwała, podczas artykulacji zęby przednie dotykają dolnej wargi, język spoczywa na dnie jamy ustnej.

10. Ćwiczenie pamięci bezpośredniej i klasyfikowanie przedmiotów według podanego kryterium.

Nauczyciel wkłada kolejno do worka około 5, 6 różnych przedmiotów. Zadaniem dziecka jest wyjęcie z worka przedmiotów w kolejności, w której zostały włożone.

Nauczyciel gromadzi po kilka przedmiotów wykonanych z różnych materiałów. Zadaniem dzieci jest posegregowanie przedmiotów ze względu na materiały, z których zostały wykonane.Określanie cech zgromadzonych przedmiotów: zapachu, koloru, połysku, faktury, twardości itp.

Ćwiczenia utrwalające umiejętność klasyfikowania przedmiotów według podanego kryterium, np. w lewą rękę weźcie przedmiot o błyszczącej powierzchni, unieście przedmioty wykonane z drewna.

11.Zabawa relaksacyjna.

Dzieci leżą na dywanie w tle leci muzyka relaksacyjna.Nauczyciel mówi do dzieci spokojnym łagodnym głosem: Kładziemy się. Jesteśmy na plaży. Zamieniamy się w leżący na piasku latawiec. Jest piękna pogoda. Nie ma ani jednej chmurki. Jest ciepło. Nagle czujemy od morza lekki podmuch. To wesoły wiaterek chce nas unieść do góry. Powoli, ciężko unosimy się, klękamy, unosimy się, rozchylamy szeroko ramiona. Unosimy się w powietrze, stajemy na obu nóżkach. Unosimy się jeszcze wyżej, stajemy na jednej nóżce. Unosimy się w powietrze. Lekko szybujemy jak latawiec. Wysoko, Bardzo wysoko. Jeszcze wyżej. A teraz zaczynamy lekko opadać. Jesteśmy coraz niżej. Bardzo nisko. Już blisko jest ziemia. Lądujemy. Uśmiechamy się. Jest nam dobrze. Jest nam wesoło. Teraz możemy bawić się z innymi dziećmi. Teraz możemy wesoło śpiewać i tańczyć. Jest nam lekko. Jest nam dobrze.

17.03

Temat dnia: Mamy prawo do błędu

Cele ogólne:

· prezentacja utworów literatury dziecięcej związanych z tematem zajęć,

· kształcenie umiejętności inscenizowania utworów literackich,

· rozbudzanie empatii na podstawie analizy przeżyć bohaterów inscenizowanego utworu (zwracanie uwagi na uczucia bohaterów baśni, na ich przeżycia),

· uświadamianie dziecku jego prawa do wyrażania własnych myśli i uczuć,

· kształtowanie umiejętności nazywania i rozumienia uczuć swoich i innych ludzi,

· kształcenie umiejętności przewidywania następstw różnych działań,

· rozpoznawanie niebezpiecznych sytuacji (ograniczone zaufanie wobec zwierząt i ludzi) i kształ- towanie właściwych zachowań w takich sytuacjach,

· uświadamianie konieczności powiadamiania dorosłych o sytuacjach wywołujących u dziecka poczucie zagrożenia,

· doskonalenie umiejętności liczenia.

Cele operacyjne – dziecko:

· uważnie słucha wypowiedzi innych,

· uczestniczy w zabawach z elementami dramy,

· uczestniczy w zainicjowanych przez nauczyciela rozmowach,

· formułuje dłuższe wypowiedzi na podany temat,

· wypowiada swoje myśli, opowiada o swoich uczuciach,

· rozpoznaje niebezpieczne sytuacje i potrafi przewidywać ich następstwa,

· opowiada dorosłym o sytuacji wywołującej poczucie zagrożenia ze strony ludzi lub zwierząt,

· wymienia swoje obowiązki domowe, zwłaszcza dotyczące bezpieczeństwa własnego i domowników,

· przelicza liczmany i ocenia poprawność liczenia w grach i zabawach.

Metody pracy:

· metody oparte na słowie: opowiadanie, pogadanka, praca z książką, opis

· metody oparte na praktycznej działalności uczniów: praca plastyczna;

· metody oparte na obserwacji: pokaz;

Formy pracy na zajęciach:

· indywidualna i zbiorowa

Dodatkowe środki dydaktyczne: po 2 kostki do gry dla każdej pary dzieci, patyczki do liczenia, krepina.

Przebieg dnia

1. „Pociąg” – zabawa ruchowa.

Dzieci ustawiają się jedno za drugim, tworząc pociąg. Maszerują po sali, wymawiając imiona kolejnych dzieci w różnych rytmach: wolno – szybko – szybko; szybko – szybko – wolno.

2.„Kto zdobędzie więcej patyczków?” – gra utrwalająca umiejętność liczenia w zakresie 8.

Dwie grupy dzieci siedzą naprzeciw siebie (np. chłopcy, dziewczynki). Nauczyciel kładzie po jednym patyczku między dziećmi – dzieci głośno przeliczają je (8–10 patyczków).

Przedstawiciele grup rzucają równocześnie dwiema kostkami. Przeliczają kropki i podają wynik swego rzutu. Grę rozpoczyna ta grupa, której przedstawiciel wyrzucił więcej kropek. Następnie kolejne dzieci z grup rzucają dwiema kostkami, przeliczają kropki na kostkach i porównują wyniki rzutów. Ten, kto wyrzucił więcej kropek, otrzymuje patyczek. Wygrywa grupa, która zdobędzie więcej patyczków.

-Grę można powtórzyć, by dać szansę grupie, która przegrała. Jeżeli dzieci mają ochotę na dalszą grę, mogą ją kontynuować w parach.

3.Zabawa ruchowa kształtująca równowagę.

Nauczyciel rozwija na podłodze wzdłuż sali pasek krepiny, tworząc „leśną ścieżkę”. Dzieci „idą przez las”, starając się nie wyjść poza granicę „ścieżki”.

4.Opowiadanie wspólnie z dziećmi bajki o Czerwonym Kapturku.

5.Scenki dramowe – inscenizowanie wybranych fragmentów baśni.

Dzieci przedstawiają scenę spotkania wilka z Czerwonym Kapturkiem, tworzą dialogi; w powtórzeniu scenki nauczyciel odgrywa rolę wilka.

6.Ocena zachowania Czerwonego Kapturka.

– Czy dziewczynka dobrze postąpiła, że nie poszła prosto do domu babci?

– Czy Czerwony Kapturek powinien rozmawiać z nieznajomym?

– Czy można opowiadać nieznajomym o sobie, swoim domu i rodzinie?

7.Prezentacja różnych sytuacji niebezpiecznych; ustalanie właściwych reakcji i zachowań w tych sytuacjach.

Nauczyciel opowiada historyjki. Dzieci komentują, proponują różne rozwiązania. Podsumowanie rozmowy. Dzieci opowiadają, do kogo powinny się zwracać, gdy znajdą się w sytuacji, która może zagrażać ich bezpieczeństwu.

8.„Gąski, gąski do domu” – zabawa ruchowa

Nauczyciel wybiera jedno dziecko – „wilka” i drugie, które gra rolę „mamy gąsek”. Pozostałe dzieci są„gąskami”. „Gąski” ustawiają się po jednej stronie sali, „mama” po drugiej, a „wilk” na środku. Na wezwanie „mamy”:

– Gąski, gąski do domu! – „gąski” odpowiadają: Boimy się.

– Czego? – pyta „mama”.

– Wilka złego – odpowiadają „gąski”.

– „Mama”: Gdzie on jest?

– „Gąski”: Za płotem.

– „Mama”: Co pije?

– „Gąski”: Pomyje.

– „Mama”: Co gryzie?

– „Gąski”: Gnaty.

– „Mama”: Gąski, gąski do chaty.

„Gąski” próbują przebiec do „mamy”, „wilk” stara się schwytać możliwie najwięcej „gąsek”. Schwytane „gąski” stają się „wilkami”. Zabawę można powtórzyć 2, 3 razy.

24.02.

Temat dnia: „Zimowe krajobrazy”

Cele ogólne:

· redagowanie ustnych wypowiedzi na podany temat,

· ćwiczenia ortofoniczne,

· nauka piosenki o tematyce zimowej,

· kształtowanie pojęć: „najwięcej”, „najmniej” przez porównywanie liczby elementów w każdym zbiorze,

· kształcenie wrażliwości i wyobraźni muzycznej,

· ilustrowanie utworów muzyki poważnej,

· estetyczne wykonywanie prac plastycznych.

Cele operacyjne – dziecko:

· szybko i sprawnie reaguje podczas zabawy ruchowej na sygnały podawane przez nauczyciela,